در معنای قانونی افترا به معنی بهتان ، تهمت زدن و به دروغ کارهای ناروا به کسی نسبت دادن می‌باشد. در لغت نامه دهخدا زیر این کلمه آمده است ، نسبت دروغ و کذب به کسی ، تهمت و اسناد خیانت به کسی ، هر چیز ناحق و خلاف واقع ، بهتان ، تهمت ، در اصلاح حقوقی نسبت دادن نادرست ارتکاب جرمی است به شخصی. تعریف افترا به معنی اخص عبارت است از اسناد صریح جرمی به دیگری به یکی از وسایل مذکور در قانون و عجز از اثبات صحت آن. در تعبیر حقوقی، افترا نسبت دادن امری که مطابق قانون جرم تلقی می‌شود به کسی،بیان شده است.

 

انواع افترا:

1. افترای قولی:

حالتی است که در آن شخص با الفاظ و بیان خود اعمالی را که نه اثبات شده است و نه از صحت آن اطلاعی دارد را به دیگری نسبت می‌دهد.

2. افترای عملی:

نیز حالتی است که شخص به طور عملی به دیگری تهمت انجام جرمی را می‌زند مثل اینکه در ساک متعلق به دیگری مواد جاسازی می‌کند و از این طریق به او تهمت قاچاق مواد مخدر می‌زند.

مجازات افترا:

مجازات افترا درماده ۶۹۷ تا ۷۰۰ قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات مصوب ۱۳۷۵ بیان شده است.

 

منبع : خبرنگاران ساوا